Τα Σωτήρια Πάθη του Θεανθρώπου
Την Πέμπτη το βράδυ, πριν από το Πάθος του Κυρίου, η οποία είναι γνωστή ως Μεγάλη Πέμπτη στην Εκκλησία, ο Ιησούς, μετά το δείπνο, ανηφόρισε με τους μαθητές Του στον κήπο της Γεθσημανή, που σημαίνει Ελαιοτριβείο, στους πρόποδες του λόφου των Ελαιών. Καθώς προσευχόταν, η αγωνία Του ήταν τόσο μεγάλη, που έπεφταν σταγόνες ιδρώτα και αίματος στο έδαφος, γεγονός που σήμερα επιβεβαιώνεται από την ιατρική επιστήμη, επαληθεύοντας για άλλη μία φορά την αλήθεια των Ευαγγελίων. Δυστυχώς, οι μαθητές Του δεν κατάφεραν να παραμείνουν άγρυπνοι και να τον στηρίξουν. Μόνο ο Ιησούς και ο Ιούδας ήταν σε εγρήγορση, ο πρώτος με ανιδιοτέλεια και ο δεύτερος με κακία και προδοσία.
Το αίτημα του Ιησού προς τον Θεό Πατέρα Του ήταν να μην πιει το άδικο ποτήρι του μαρτυρίου, καθώς είναι ο μόνος αθώος στη διαδικασία για χάρη των ανθρώπων. Ωστόσο, αποδέχεται στη συνέχεια να το πιει, αναγνωρίζοντας ότι αυτή ήταν η αποστολή Του. Αν και δεν δειλιάζει κατά την προσευχή Του, ως τέλειος άνθρωπος, αντιδρά στο θάνατο, δεδομένου ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε αρχικά για τη ζωή. Η έννοια του θανάτου εισήλθε λαθραία στη δημιουργία, εξαιτίας της απομάκρυνσης των πρώτων ανθρώπων από τον Θεό. Οι μαθητές Του, όπως τους προειδοποίησε, θα νικηθούν από τον πειρασμό καθώς χωρίς αγρυπνία και προσευχή δεν μπορεί να προχωρήσει πνευματικά ο άνθρωπος.
Ο Ιούδας, με προδοσία μέσω ενός φιλήματος, παραδίδει τον Διδάσκαλό του, επιβεβαιώνοντας την προφητεία του Ψαλμού 40:10, που λέει: «Εκείνος που έτρωγε τον άρτο μαζί μου, έστρεψε την πτέρνα του εναντίον μου». Η θυσία και η μοναδικότητα του Θεανθρώπου δεν μπορούν να αμφισβητηθούν λόγω της προδοσίας του Ιούδα. Επίσης, δεν είναι ορθό να απορρίψει κανείς σήμερα την Εκκλησία λόγω κάποιων αναξίων κληρικών. Η Εκκλησία προσεγγίζεται Ορθόδοξα ως νοσοκομείο και όχι ως δικαστήριο, και οι αμαρτίες κληρικών και λαϊκών μπορούν να σωθούν διά της μετάνοιας.
Καθώς οι μαθητές εγκαταλείπουν τον Ιησού, οι στρατιώτες και οι Ιουδαίοι τον συλλαμβάνουν και τον οδηγούν στον αρχιερέα Άννα. Εκεί, ο Ιησούς ερωτάται για τους μαθητές Του και τη διδασκαλία Του. Ο Χριστός, με σοφία, αντιστέκεται στην αποκάλυψη των μαθητών Του, δηλώνοντας ότι δεν δίδασκε ποτέ κρυφά. Η μοναδική κατηγορία που ακούγεται εναντίον Του είναι αυτή των ψευδομαρτύρων, οι οποίοι τον κατηγορούν ότι είπε πως μπορεί να καταστρέψει τον Ναό του Θεού και να τον ξαναχτίσει σε τρεις ημέρες, αναφερόμενος προφανώς στο σώμα Του.
Α durante της δίκης που είναι καθαρά μια παρωδία, ο Ιησούς σιωπά, γνωρίζοντας ότι η απόφαση έχει ληφθεί. Όταν ο αρχιερέας τον ρωτά αν είναι ο Μεσσίας, ο Χριστός το ομολογεί δημόσια, με αποτέλεσμα να κριθεί ένοχος και να τον βρύζουν και να τον χτυπούν. Ο Πέτρος, ο οποίος τον είχε προηγουμένως υποσχεθεί ότι δεν θα τον εγκατέλειπε, αρνείται με τρεις δηλώσεις ότι τον γνωρίζει. Όταν ο πετεινός λάλησε, θυμήθηκε τα λόγια του Ιησού και βγήκε κλαίγοντας πικρά.
Μετά τη σύλληψη του Ιησού από τις ιουδαϊκές αρχές, οι Ρωμαίοι αναλαμβάνουν την υπόθεση. Ο Ιησούς οδηγείται στον Πιλάτο, ο οποίος, αφού ακούει τις κατηγορίες, διαπιστώνει την αθωότητα Του, ωστόσο υπό πίεση καταδικάζει τον Ιησού σε σταυρικό θάνατο, με κύριο κίνητρο την πολιτική του θέση. Ο Πιλάτος, αν και γνώριζε, προτιμά το δικό του συμφέρον και αναγνωρίζει πως η βασιλεία του Ιησού δεν είναι αυτού του κόσμου, κηρύσσοντας την αλήθεια ως τον πραγματικό δρόμο εξουσίας.
Αμέσως μετά, δίνεται εντολή να μαστιγωθεί ο Ιησούς, με την μέθοδο του φραγγέλωματος, που προκαλούσε φρικτούς πόνους και η σάρκα Του τουλούπιζε σε θλιβερή κατάσταση. Θυσιώνεται λοιπόν, το σώμα Του σημαδεμένο από πληγές, με βασανιστήρια και την περιύβριση του κόκκινου χιτώνα.
Κατά τη Σταύρωση, εκπληρώθηκαν πολλές προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, ενώ ο θάνατος Του δεν είναι το τέλος, αλλά η αρχή του Έργου Του πάνω στη γη, μέσω της Εκκλησίας Του, που θα συνεχίζεται στους αιώνες. Ο Σταυρός του Κυρίου αποτελεί τη μέγιστη θυσία και το Γολγοθά την ύψιστη ιερή κορυφή στην ιστορία, ενωμένος ο Ουρανός με τη Γη, φέρνοντας ειρήνη ανάμεσα σε Θεό και ανθρώπους.